In groep zingen is een mooiere ervaring dan u en ik soms denken. Je deelt iets intiems met een aantal willekeurige mensen – vaak vreemden – om je heen. De zenuwen worden gesust, de geest wordt opgetild. Een hormonaal samenspel van endorfine en oxytocine bant de stress uit en verdrijft de eenzaamheidsgevoelens. Zo wordt chemie magie, en zo verbetert zingen onze levenskwaliteit. Toch?

​

Klopt als een bus, maar laat ons wel wezen: Wim Opbrouck heeft zulke theorieën uit de psychologie en neurologie niet nodig om te weten hoeveel deugd samen zingen kan doen.

Zijn methode: hij laat het publiek het refrein even inoefenen en wordt aansluitend beloond wanneer een volle zaal vervolgens mooi met hem – en met elkaar – meezingt.

Wim Opbrouck toert in deze donkere dagen met een voorstelling die geen naam draagt en spontaan tot stand kwam. Zingen wordt onder zijn begeleiding een broodnodig tegengif voor moeilijke tijden. Hij zingt aan de piano, samen met u, liedjes uit het collectieve geheugen. Met veel liefde en humor zalft hij zodoende onze zielen.

​

MET Wim Opbrouck: Vleugelpiano | Heiki Verdure: Trompet |Luc Byttebier: Bas  |Dick Vanhoegaerden: Drums