Mijn hart heeft zich gevuld met vreugde, mijn blijdschap wordt alom weerkaatst, 'k heb lang gedacht dat ik niet deugde, maar 't kwam dan toch goed op het laatst. © Peter De Graef, uit ‘Henry’

​

Peter De Graef herwerkte op vraag van Het Theaterfestival zijn monoloog die 23 jaar geleden de Thersitesprijs (de prijs van de theaterkritiek) van het Nederlands-Vlaamse Theaterfestival 1997 won en keer op keer voor staande ovaties zorgde.

De voorstelling is een klassieker waar Peter De Graef je op een trip meeneemt en kleine en grote kanten van ‘de mens’ toont. In een suffig dorp zucht een gefrustreerde man tegen het leven aan. Zijn vrouw heeft hij harteloos lief, zijn assistente begrijpt niets van haar baas. Wankelend tussen ambitie en wanhoop geeft de man toe aan zijn onderdrukte ellende. De afloop is catastrofaal. Ook de dorpsbewoners spelen een rol in dit bizarre avontuur waarin een engel commentaar levert en een groot konijn de sleutelrol speelt.

​

Herkenning, verwarring, humor, ontroering en een prachtig samenvallen van dit alles op het einde is de belevenis.